Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszły w życie przepisy umożliwiające w większości przypadków ujęcie korekty przychodu i kosztu uzyskania przychodu na „bieżąco” bez konieczności uciążliwej korekty zeznań podatkowych. Nastąpiła zatem w tym zakresie fundamentalna zmiana.
Wspomniane przepisy zostały wprowadzone do ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów.
Zgodnie z nimi korekta przychodu inna niż spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, powinna zostać dokonana poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Natomiast jeżeli w tym okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody. Korekty tej nie dokuje się jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
Natomiast w odniesieniu do kosztów uzyskania korekta kosztów (w tym odpisu amortyzacyjnego) w innych przypadkach niż błąd rachunkowy lub oczywista omyłka korekta powinna zostać dokonana poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Jeżeli jednak w tym okresie rozliczeniowym podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, jest on obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów. Również w tym wypadki nie stosuje się korekty, gdy dotyczy kosztu uzyskania przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
W rezultacie wprowadzonych przepisów w większości przypadków korekta przychodów i kosztów uzyskania przychodów będzie dokonywana na „bieżąco” bez potrzeby cofania wstecz. Jest to istotna nowość w stosunku do stanu prawnego przed dniem 1 stycznia 2016 r. bowiem wobec braku konkretnych przepisów w tym zakresie organy podatkowe stały na stanowisku, że w przypadku gdy przyczyną korekty były okoliczności zaistniałe już po wystawieniu faktury pierwotnej, korekta powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym wystąpiło zdarzenie pierwotne, a zatem korekta była odnoszona „wstecz”.
Zgodnie z przepisem przejściowym (art. 11 ustawy zmieniającej) przepisy ustaw zmienianych (ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), w nowym brzmieniu, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
